- نقد و بررسی
- توضیحات
- مشخصات
- نظرات کاربران
پیشگیری و درمان سنگ کلیه:
در بیماران و افرادی که به دلایل ژنتیکی و یا محیطی، رسوب بالای کلسیم اگزالات در کلیهها دارند و مستعد سنگ کلیه هستند، مصرف مکمل منیزیم و پتاسیم سیترات، pH ادرار را بالا برده و میزان رسوب کلسیم اگزالات را کاهش میدهد. همچنین در افراد مبتلا به سنگ کلیه با عود مکرر ناشی از رسوب کلسیم اگزالات، مصرف مستمر مکمل منیزیم و پتاسیم سیترات در مدت 3 سال، مانع بازگشت مجدد بیماری در حدود 85 درصد بیماران شده است. همچنین در مطالعه های بالینی، مشخص شد مصرف منیزیم و پتاسیم سیترات با مهار کریستاله شدن اوریک اسید و کلسیم اگزالات از تشکیل سنگ کلیه جلوگیری میکند.
بهبود عملکرد عصبی- عضلانی:
گرفتگی و اسپاسم عضلات اسکلتی، انقباضاتی ناگهانی، غیر ارادی و دردناک هستند که از چند ثانیه تا چند دقیقه طول میکشد. بهنظر میرسد منشاء اصلی گرفتگی و اسپاسم عضلانی، اختلال در عملکرد نورونهای حرکتی و یا زوائد انتهایی آنها باشد. همینطور مواردی از جمله عدم تعادل الکترولیتها بخصوص کمبود منیزیم (هایپومنیزیمی) میتواند باعث گرفتگی عضلات بشود. بررسیها نشان میدهد منیزیم با کمک به نقل و انتقالات پیامهای عصبی و انقباضات عضله میتواند از بروز گرفتگی جلوگیری کند. در یک مطالعه بر روی بیمارانی که از گرفتگی مزمن عضلات پا رنج میبردند مشخص شد مصرف شبانهی منیزیم سیترات باعث کاهش تعداد دفعات گرفتگی عضلات پا میشود.
بررسیها نشان میدهد پتاسیم به انقباضات عضلات کمک کرده و باعث حفظ سلامت و عملکرد صحیح اعصاب میشود. نتایج تحقیقات نشان میدهند افراد با کمبود پتاسیم (هایپوکالمی) شدید، اختلال در انقباض و اسپاسمهای عضلانی را تجربه میکنند. در یک بررسی مشخص شد زنانی که اسپاسمهای عضلانی را تجربه میکنند در مقایسه با زنانی که این اختلال را تجربه نمیکنند، پتاسیم کمتری در رژیم غذایی مصرف میکنند.
کاهش فشار خون، و پیشگیری و درمان بیماریهای قلبی- عروقی:
مطالعاتی که در گذشته انجام شده نشان میدهد که منیزیم با تنظیم فشار و قند خون، و همچنین کاهش التهاب، اثرات مثبت خود را بر روی بیماریهای قلبی- عروقی اعمال میکند. در یک مطالعه که 15 سال طول کشید و بر روی 4637 داوطلب جوان انجام شد، نشان داده شد که مصرف بیشتر منیزیم باعث عملکرد بهتر قلب و عروق، و همچنین تنظیم بهتر سطح گلوکز خون میشود. همچنین یک مطالعه متاآنالیز بر روی 20 کارآزمایی بالینی نشان میدهد مصرف منیزیم عملکرد سیستولیک و دیاستولیک قلبی در افراد سالم را نیز ارتقا میدهد.
پتاسیم فشار خون را تنظیم میکند. از طرف دیگر، افزایش سطح پتاسیم پلاسما اثرات مفیدی بر سلولهای اندوتلیال دیوارهی عروق دارد و سفتی عروق را کاهش داده و باعث اتساع عروق میگردد. بررسیهای انجام شده نشان میدهند افزایش مصرف پتاسیم در کنار کاهش مصرف سدیم تاثیر بیشتری در کاهش فشار خون دارد. نتایج دو مطالعه، یکی بر روی 3303 نفر و دیگری بر روی بیش از 12 هزار نفر نشان داد نسبت سدیم به پتاسیم رابطهی مستقیمی با شیوع فشار خون و بیماریهای قلبی- عروقی و همچنین مرگ و میر ناشی از آنها دارد و بر اساس نتایج مطالعهی دوم مصرف بیشتر پتاسیم با کاهش مرگ و میر ارتباط دارد.
جلوگیری از سکته قلبی:
در یک مطالعه بر روی 2362 داوطلب در بازهی سنی 30 تا 64 سال، دریافت پتاسیم به مقدار 3000 میلیگرم در روز، باعث کاهش 25 درصدی و دریافت منیزیم به مقدار 320 میلیگرم در روز باعث کاهش 34 درصدی بروز سکته قلبی- عروقی میشود.
جلوگیری از سکتهی مغزی:
نتایج دو تحقیق بالینی بلند مدت، یکی به مدت 30 سال و دیگری به مدت 22 سال بر روی زنان نشان میدهد که استفادهی همزمان از مکمل منیزیم و پتاسیم باعث کاهش قابل توجه (معنادار از دیدگاه آماری) خطر بروز سکتهی مغزی میشود. بهنظر میرسد این اثر به دلیل تنظیم فشار خون، جلوگیری از اختلال در عملکرد سلولهای اندوتلیال و جلوگیری از تشکیل رادیکالهای آزاد است. منیزیم و پتاسیم نقش مهمی در عملکرد عضلات، خلق و خو و راحتی عروق جمجمه (cranial vessel) ایفا میکنند.
ریکاوری بعد از سکته مغزی:
اقدامات مدیریتی در جهت بهبود پیامدهای ناشی از سکتهی مغزی و بازیابی عملکردهای عصبی در افرادی که دچار این عارضه شدهاند از اهمیت ویژهای برخوردار است. نتیجه یک مطالعه بالینی به مدت 6 ماه بر روی 291 شخص که پس از سکتهی مغزی از بیمارستان مرخص شدهاند نشان میدهد بهبود عملکردهای عصبی در گروهی از شرکتکنندگان که پتاسیم و منیزیم دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل یا گروه مصرف کننده پتاسیم، به میزان قابل توجهی بیشتر بوده است.
پیشگیری از هیپومنیزیمی (کاهش منیزیم) و هایپوکالمی (کاهش پتاسیم):
از داروهای ادرارآور تیازیدی برای درمان فشار خون بالا و ادم استفاده میشود. از عوارض جانبی مهم مصرف این دسته از داروها میتوان به افزایش دفع پتاسیم و منیزیم از طریق کلیهها به ادرار و در نتیجه ایجاد هایپومنیزیمی (کمبود منیزیم) و هایپوکالمی (کمبود پتاسیم) اشاره کرد.
در دو مطالعه، یکی بر روی 62 و دیگری 60 بیمار که داروی تیازیدی مصرف میکردند مشخص شد استفاده از منیزیم و پتاسیم سیترات نهتنها هایپوکالمی ناشی از مصرف دارو را جبران میکند بلکه تا حدودی از دفع منیزیم نیز جلوگیری میکند. همچنین در مطالعهی دیگری مشخص شد مصرف منیزیم و پتاسیم سیترات باعث افزایش 10 درصدی منیزیم در سرم شرکتکنندگان میشود.
بهبود سلامت استخوان:
تخمین زده میشود بیش از 200 میلیون از زنان در دنیا تحت تاثیر تحلیل استخوان قرار دارند. نتایج تحقیقات نشان میدهد منیزیم نقش مهمی در حفظ استخوانها دارد. مشخص شده است که مقدار منیزیم در سرم و استخوان زنان یائسه کاهش پیدا میکند. تحلیل استخوان بعد از یائسگی با سرعت بیشتری اتفاق میافتد و این امر در نهایت باعث پوکی استخوان میشود. نتایج یک بررسی بر روی 20 زن یائسه نشان میدهد مصرف مکمل منیزیم سیترات در یک بازهی کوتاه مدت 30 روزه باعث افزایش استخوانسازی و کاهش تحلیل استخوان میشود.
بررسیها نشان میدهد اسیدی شدن (اسیدوز) محیط استخوان از جمله عواملی است که میتواند باعث تحلیل استخوان بشود. استفاده از مکملهای قلیایی از جمله پتاسیم سیترات به عنوان یکی از روشهای مقابله با اسیدی شدن محیط استخوان مطرح است. از طرف دیگر مصرف پتاسیم سیترات باعث افزایش عملکردی ویتامین D و کلسیم در بهبود سلامت و استحکام استخوان میشود. نتایج یک مطالعه بر روی 40 زن که اسیدوز با درجهی پایین و همچنین کمبود پتاسیم و سیترات داشتند، نشان داد که استفاده از مکمل پتاسیم سیترات باعث افزایش اثرات ویتامین D و کلسیم بر افزایش استخوانسازی و کاهش تحلیل استخوان میشود.
در نتیجه مصرف همزمان منیزیم و پتاسیم سیترات با کاهش میزان تحلیل استخوان و افزایش میزان استخوان سازی، از پوکی استخوان جلوگیری کرده و موجب افزایش استحکام و سلامت استخوان میگردد.